Love Hina
Rodzaj: komedia, romans, harem, ecchi, shōnen
Autor mangi: Ken Akamatsu
Ilość tomów: 14
Reżyser: Yoshiaki Iwasaki
Studio: XEBEC
Długość: 25 odcicnków + 5 specjalnych
Ograniczenia wiekowe: 16+
Główni seiyu:
Keitaro - Yuja Ueda
Naru - Yui Horie
Motoko - Yuu Asakawa
Kaolla - Reiko Takagi
Mitsune - Junko Noda
Shinobu - Masayo Kurata
Mutsumi - Satsuki Yukino
Haruka - Megumi Hayashibara
Sara - Yumiko Kobayashi
Seta - Yasunori Matsumoto
żółw Tama - Yukie Maeda
Akcja Love Hina rozpoczyna się obietnicą z czasów dzieciństwa Keitaro i nieznanej dziewczynki: "Jeżeli dwoje ludzi dostanie się do Tōdai, to będą żyli na zawsze szczęśliwie. Gdy dorośniemy, oboje pójdziemy do Tōdai". Niestety, Keitaro jest nieudacznikiem i po raz trzeci oblewa egzamin zajmując 27 miejsce... od końca. Jego babcia, którą miał odwiedzić wybiera się na wakacje, przez co przypadkiem zajmuje jej posadę w żeńskim akademiku Hinata. Przez nieporozumienie dziewczyny myślą, że Keitaro jest już studentem Tōdai, co zapewnia mu ich przychylność. Lecz gdy prawda wychodzi na jaw, pozostaje w akademiku tylko dlatego, że bez karirina (menedżera) pensjonat zostałby zamknięty. Fakt ten jednak nie chroni Keitaro przed dziewczynami, które mają go za zboczeńca - Naru potrafi walnąć tak mocno Keitaro, że ten poleci na wysokość ponad 10 metrów, a Motoko używa podobnie swojego miecza. Na szczęście Keitaro jest nieśmiertelny, w przeciwnym wypadku anime zakończyłoby się w 1 odcinku.
W każdym odcinku Love Hina dzieje się coś innego, całkiem nowe wydarzenie, jednak wszystko się łączy w (dość) logiczną całość. Występują tutaj super-moce, takie jak zdolności Motoko, Kaolla konstruuje roboty i inne maszyny, jest swojego rodzaju transformacja, gdyby oceniać tylko kilka takich odcinków, to według odbiorcy wątek romantyczny mógłby być wątkiem pobocznym. Z drugiej strony mamy wspomnianą wcześniej miłość bohaterek do Keitaro, wiele sytuacji typowych dla ecchi. Warto zaznaczyć, że ta "hybryda" nie skończyła się klapą, dużo ludzi to ogląda/czyta (choć nie koniecznie spełniają wymagania wiekowe :P).
Prawie cała akcja odbywa się w Hinacie (i 1 odcinek w Okinawie), jednak nie przeszkodziło to Kenowi w dodaniu nowych miejsc - na przykład niezwykle rozległych podziemi akademiku. Miejsca nie są rysowane byle jak, jest widocznych dużo szczegółów (chyba, że ktoś ma "szczęście" oglądać Love Hina w niskiej jakości). Kreska jest już nieco nieświeża (lol), ale nie oznacza to, że brzydka - przeciwnie. Animacji nie można nic zarzucić, oprócz deszczu - dookoła postaci nie robi się taka dziwna aura, a zawsze ją lubiłem. :P
Inną zaletą są charaktery bohaterów: Keitaro - nieudacznik, Naru - brutalna, choć tak naprawdę wrażliwa, Motoko - wojowniczka, nieśmiała, podobnie jak Naru lubi bić Keitaro :), Mitsune - jedyne co robi to pije, lubi pieniądze, Kaolla - utalentowana konstruktorka, bezpośrednia, a księżniczka, Shinobu - zbyt nieśmiała, żeby nawet wyznać Keitaro swoje uczucia, Mutsumi - niezdarna jak Keitaro, Haruka - pomocna, Sara - nadpobudliwy dzieciak, Seta - pirat drogowy, podobnie jak Keitaro 3 razy oblał egzamin oraz Tama - żółw, którego Motoko się panicznie boi. Kolejną zaletą jest fajny opening - moim zdaniem przeciwieństwo spokojnego endingu, a muzyka w samym anime trzyma poziom. Niestety, Love Hina jest krótką serią. Fani piszą petycję do Kena Akamatsu, aby napisał więcej tomów, jeśli się nie mylę jest teraz około 800 podpisów (w tym mój :P).
Podsumowując:
Zalety:
-Opening
-Charaktery postaci
-Fabuła
-Udana "hybryda" wielu gatunków
-Muzyka trzyma poziom xD
Wady:
-Brak "aury" przy deszczu :(
-Nie jest tasiemcem :P
Ciekawostki:
-Rejestracja samochodu Sety: R2D2. Nic wam to nie mówi?
-Obaa-san oznacza zarówno "ciocia" jak i "starsza pani". Nie dziwne, że za każdym razem, gdy tak się zwróci do Haruki, dostaje od niej w łeb.
-Keitaro jest nieśmiertelny.
-Starsza siostra Motoko, Tsukuro, jest mężatką, a nosi panieńskie nazwisko.
-Mitsune mówi łamaną japońszczyzną.
Ocena końcowa: 9/10
|